|
خنده های لب پریده، گریه های اختیاری
عصر جدول های خالی، پارکهای این حوالی
پرسه های بی خیالی، نیمکت های خماری
رو نوشت روزها را، روی هم سنجاق کردم:
شنبه های بی پناهی، جمعه های بی قراری
عاقبت پرونده ام را، با غبار آرزو ها
خاک خواهد بست روزی، باد خواهد برد باری
روی میز خالی من، صفحه ی باز حوادث
در ستون تسلیت ها، نامی از ما یادگاری
خسته ام از آرزو ها، آرزوهای شعاری
شوق پرواز مجازی، بالهای استعاری
لحظه های کاغذی را، روز و شب تکرار کردن
نظرات شما عزیزان:
تنها 
ساعت22:51---11 شهريور 1390
آخرین تکه قلبم را به پروانه ای دادم که رنگ پرهایش سوی دیدن را از من گرفت،به او دادم چون از تمام چیزهای دور و برم پاکتر بود.حتی آبی تر از حوض آب کلبه تنهایی ام...
سلام عالی بود موفق باشی
|
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
آمار
وبلاگ:
